Narodowe Święto Niepodległości w Warszawie
Jako jednego z 10 delegatów Klubów GP spotkał mnie wielki zaszczyt uczestniczenia w Święcie Niepodległości w Warszawie na zaproszenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy.
Jedynemu Bogu – Naród
1791 – 2016
Dzień ten rozpoczął się Mszą Św. w intencji Ojczyzny, która odbyła się w świątyni Opatrzności Bożej w podwarszawskim Wilanowie – pierwsza inauguracyjna msza w głównej części świątyni. Rozpoczynając Eucharystię, Kardynał Kazimierz Nycz powiedział: „czekaliśmy na ten moment 225 lat”. Kardynał Nycz podkreślił szczególną rolę Kardynała Józefa Glempa jako inicjatora budowy świątyni we współczesnych czasach.
Wszystko rozpoczęło się 5 maja 1791 roku, już dwa dni po uchwaleniu Konstytucji 3 Maja, kiedy to jej twórcy – posłowie wszystkich stanów Sejmu Czteroletniego oraz król uchwalili budowę świątyni jako votum wdzięczności. Jednak w rocznicę tej decyzji zdążono tylko wkopać kamień węgielny, wkrótce potem skutkiem haniebnych działań tzw. konfederatów targowickich doszło do napaści wojsk Katarzyny II na Rzeczpospolitą i wojny polsko – rosyjskiej. Skutkiem tych działań był II rozbiór Polski, kolejne powstanie – kościuszkowskie i trzeci rozbiór Polski. Do koncepcji budowy świątyni Opatrzności Bożej powrócono po odzyskaniu niepodległości po 123 latach zaborów. W roku 1920 sejm uchwalił wykonanie uchwały Sejmu Czteroletniego o wzniesieniu świątyni pod wezwaniem Opatrzności Bożej. Wola ówczesnych parlamentarzystów jednak nie wystarczyła, w kasie brakowało środków na realizację budowy a chaos inflacyjny skutecznie udaremniał zbieranie pieniędzy na realizację tego wielkiego przedsięwzięcia. Przez lata rozważano różne projekty, koncepcje i lokalizacje świątyni. Pierwsze prace ziemne rozpoczęto dopiero w 1938 roku, przerwała je kolejna napaść rosyjsko – niemieckiego sojuszu na Polskę. W latach PRL po wojnie bezskuteczne starania o budowę świątyni podjął Prymas August Hlond. O zobowiązaniu narodu do budowy świątyni pamiętał również Prymas Stefan Wyszyński, który podczas poświęcenie kościoła Opatrzności Bożej na Rakowcu powiedział
„ W swoich rozważaniach doszedłem do wniosku, że Bóg przyjmie zamiast niespełnionych ślubów Narodu naszą zastępczą ofiarę tej świątyni, budowanej z niezwykłym trudem, z ogromnym poświęceniem, z wytrwałością, cierpliwością, z bohaterskim zaparciem się siebie. Jest ona nie tylko budynkiem sakralnym, jest świadectwem wiary wobec świata, wobec Narodu i Stolicy. Naród polski chce pozostać Chrystusowy i wszystko czyni, aby dochować wierności Bogu, Krzyżowi, Ewangelii, Kościołowi i jego pasterzom”.
W 1989 z inicjatywą realizacji budowy Świątyni Opatrzności Bożej wystąpił prymas Polski kardynał Józef Glemp, a w roku 1991 sejm w 200 rocznicę uchwalenia konstytucji podkreślił aktualność ślubów złożonych przez Naród. Realne zabiegi o realizację budowy podjął episkopat od 1997 roku. W roku 1999 papież Jan Paweł II poświęcił kamień węgielny pod budowę świątyni. Na placu Piłsudskiego w Warszawie papież powiedział:
„ Na Polach Wilanowskich pobłogosławiłem teren pod budowę Świątyni Opatrzności Bożej. Za chwilę poświęcę kamień węgielny. Niech ta Świątynia stanie się miejscem szczególnego dziękczynienia za wolność Ojczyzny. Modlę się, aby żadne bolesne wydarzenia nie zakłóciły tego dziękczynienia, z którym czekamy już 200 lat”.
W maju 2002 roku wmurowano kamień węgielny, a w listopadzie tego samego roku Prymas Polski wbił pierwszą łopatę w teren budowy świątyni. Pozwolenie na jej budowę na polach wilanowskich Prymas otrzymał z rąk Prezydenta Warszawy Lecha Kaczyńskiego. Pierwsza inauguracyjna Msza Św. w murach świątyni odbyła się 11 listopada 2016 roku z udziałem Prymasa, władz kościelnych, Prezydenta Rzeczypospolitej, Rządu RP i tysięcy wiernych. W tym historycznym wydarzeniu miałem zaszczyt uczestniczyć. Na koniec Mszy Św. w murach tej nowo wybudowanej świątyni ze szczególną mocą i wzruszeniem w sercach zabrzmiało „Boże, coś Polskę”.
Ze Świątyni Opatrzności Bożej udaliśmy się na plac Piłsudskiego, gdzie z udziałem Prezydenta RP odbyła się uroczysta odprawa wart oraz defilada.. Przemówienie z okazji Święta Niepodległości wygłosił Prezydent Andrzej Duda. W uroczystościach wzięli udział członkowie rządu z Panią Premier na czele oraz wielu parlamentarzystów wszystkich formacji politycznych. Byli również liderzy opozycji, których z trybuny umieszczonej kilka metrów od sceny mogliśmy obserwować. Kulminacyjnymi punktami tego wydarzenia były: przemówienie prezydenta RP Andrzeja Dudy, salwa armatnia, w czasie której kwiaty przy Grobie Nieznanego Żołnierza składali harcerze oraz defilada wojskowa, ale i nie tylko wojskowa, ponieważ brali w niej udział harcerze, grupy rekonstrukcyjne i szkoły wojskowe. Serce rosło na widok takiego zaangażowanie młodzieży.
Po zakończeniu uroczystości na Placu Piłsudskiego, podążając za Prezydentem wyruszyliśmy tłumnie pod Pałac Prezydencki. Idący przodem Prezydent, zatrzymywał się co chwilę to z jednej to z drugiej strony ulicy, na rozmowę z warszawiakami. Powodowało to spory chaos wśród ochrony Prezydenta, która nie miała w tym dniu łatwego zadania. W Pałacu Prezydenckim w czasie bankietu Prezydent złożył wszystkim życzenia z okazji Święta Niepodległości, a po wzniesionym toaście, rozpoczęły się rozmowy z uczestnikami bankietu. Pierwszymi, z którymi porozmawiał Prezydent byli kombatanci, rozmowy te były bardzo serdeczne. W czasie bankietu mieliśmy również okazję (jako członkowie Klubu Gazety Polskiej) porozmawiać z Prezydentem. Korzystając z okazji rozmowy, przedstawiłem w dużym skrócie działalność tyskiego klubu. Pan Prezydent dobrze pamiętał swoją wizytę w naszym mieście w sierpniu tego roku.
W czasie bankietu rozmowom i zdjęciom nie było końca, atmosfera Święta Niepodległości w tym miejscu była wspaniała. Spędzenie tego Święta w gronie rodzinny Klubów Gazety Polskiej klubowiczów z Paryża, Warszawy, Piotrkowa, Pabianic, Tychów, Krakowa, Gliwic było wspaniałym przeżyciem. Miałem okazję poznać również Polaków ze związku Polaków na Litwie. Cały ten dzień był dla mnie niezwykłym przeżyciem. Członkowie Klubu Gazety Polskiej w Tychach, oprócz uczestniczenia w oficjalnych obchodach, brali również udział w Marszu Niepodległości. Podróż powrotna minęła nam w związku z tym na wymianie przeżyć z tego dnia. Dziękuję wszystkim organizatorom tego wydarzenia, Kancelarii Prezydenta, Klubom Gazety Polskiej, organizatorom i uczestnikom wyjazdu oraz wszystkim współuczestnikom Narodowego Święta Niepodległości.
Janusz Jabłoński