W dniu 21.05.2016 roku członkowie Klubu Gazety Polskiej Berlin-Brandenburg uczestniczyli w uroczystościach obchodów 95-rocznicy zwycięskiego III Powstania Śląskiego.Powstanie wybuchło o drugiej w nocy trzeciego maja 1921 roku.Było to drugie zwycięskiego powstanie narodowe po Powstaniu Wielkopolskim przeciwko byłemu zaborcy-Prusom.
„ Powstanie wybuchło, gdy Komisja Międzysojusznicza przedstawiła projekt przyznania Niemcom prawie trzech czwartych obszaru plebiscytowego. 3 maja o godz. 2.00 w nocy wszystkie siły powstańcze rozpoczęły akcję bojową[5]. Niemal jednocześnie z rozpoczęciem działań w nocy z 2 na 3 maja specjalny oddział powstańczy pod dowództwem por. Tadeusza Puszczyńskiego-Wawelberga (grupa Wawelberg) w ramach akcji „Mosty” wysadził w powietrze mosty kolejowe na Odrze. W ten sposób przerwano połączenia kolejowe z resztą Niemiec.
Cztery fazy powstania:
Pierwsza (3–10 maja) – powstańcy polscy opanowali tereny zakreślone „linią Korfantego”;
Druga (11–20 maja) – umocnili się na zdobytych rubieżach, broniąc łańcucha opanowanych miejscowości;
Trzecia (21 maja – 6 czerwca) – gwałtowne walki podczas kontrakcji niemieckiej. Wtedy to rozegrała się bitwa o Górę Świętej Anny, którą powstańcy polscy utracili oraz Kędzierzyn, ale nie dopuścili do przerwania linii frontu i do wtargnięcia Niemców w głąb okręgu przemysłowego;
Czwarta (7–24 czerwca) – ustanie walk i rozpoczęcie pertraktacji rozejmowych, przy pośrednictwie aliantów. Polacy i Niemcy stopniowo wyprowadzali swoje oddziały z terenu plebiscytowego[6].
W Szopienicach powstała powstańcza Rada Naczelna (Wydział Wykonawczy Naczelnej Władzy[1]), z Naczelną Komendą Wojsk Powstańczych. Na czele powstania stanął, jako dyktator powstania Wojciech Korfanty, który, jak podaje autor niemieckiej biografii Korfantego Karski, został poprzednio odwołany ze stanowiska polskiego komisarza plebiscytowego, przez rząd Witosa[7] lub jak podajeGazeta Wyborcza[8] „po jego zrzeczeniu się stanowiska komisarza plebiscytowego”. Do kierowniczego grona działaczy rad ludowych w Szopienicach należeli Józef Rymer, Konstanty Wolny i Paweł Kempka[9].
Naczelnym dowódcą został podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego Maciej hrabia Mielżyński, a następnie od 6 czerwca ppłk Kazimierz Zenkteller. Wielu wyższych oficerów sił powstańczych miało stopnie oficerskie w Wojsku Polskim. Większość oficerów pochodziła spoza Górnego Śląska, głównie z Poznańskiego, Galicji i Zagłębia Dąbrowskiego[10]. W powstaniu po stronie polskiej brało udział pomiędzy 30 a 40 tysięcy miejscowych Górnoślązaków, w tym część kadry dowódczej, około 700 oficerów, 1300 podoficerów i 7000 szeregowych żołnierzy Wojska Polskiego, a także kilka tysięcy ochotników z głębi Polski, głównie z dużych miast – Poznania, Bydgoszczy, Warszawy, Łodzi, Częstochowy, Sosnowca, Krakowa i Lwowa[11]“(źródło-Wikipedia.)
W wyniku tego III Powstania odradzającej się po 123 latach zaborów Polsce przedzielono 1/3 obszaru Górnego Śląska.
Organizatorem uroczystości był Urząd Marszałkowski Województwa Opolskiego.Doszło to dziwnej sytuacji.Prowadząca nie powitała grupy ,bardzo licznej harcerzy, jak i przybyłych na uroczystość ,zaproszonych gości z KGPPB-B i zarazem członków Klubu Rodła i ZPwN T.z.Nic dziwnego,marszałkiem województwa jest pan Andrzej Buła z PO,a to wszystko tłumaczy.
Berlin – Brandenburg (Niemcy)