Dwa scenariusze
Jakiś cymbał w telewizji porównał obecne zamachy w Anglii z atakami terrorystycznymi IRA sprzed lat. Cóż za ślepota! Wtedy wojna toczyła się o konkretny cel i po zawarciu pokoju wrogie działania ustały.
Dziś nawet zniszczenie czy też uznanie Państwa Islamskiego niczego nie rozwiąże, bo nie chodzi o jakiś kawałek Bliskiego Wschodu, tylko o światowy kalifat. Walka ustanie albo wówczas, gdy sztandar proroka załopoce nad Europą, albo ostatni aktywny islamista wróci tam, skąd przybył. Kilkadziesiąt lat kolonizacji Europy obaliło dwa mity – że islam podda się takiej samej laicyzacji jak chrześcijaństwo oraz że przybysze w drugim pokoleniu się zeuropeizują i nawrócą na wartości Zachodu, w które zresztą sam Zachód nie wierzy. Możliwe scenariusze różnią się jedynie tym, kiedy i kto rozpocznie wojnę. Bo ta jest nieuchronna. Chyba że gdy liczba muzułmanów osiągnie stopień krytyczny i imamowie legalnie przejmą władzę w wyborach (w sojuszu z lewicą), tubylcy skapitulują, przejdą na islam i podporządkują się szariatowi. Oj, ciężkie będzie życie żabojadów bez wina i kotleta. Toteż nietrudno sobie wyobrazić dzień, kiedy po jakiejś prowokacji peryferie ruszą na białe centra łupić i mordować. Beżowa część armii i policji stanie po ich stronie. I zacznie się wojna domowa wszech czasów. Wszystko skończy się ludobójstwem. Wariant drugi to „rekonkwista”, na początek likwidacja socjalu, który generuje wędrówkę ludów, przy okazji ograniczenie go dla tubylców tak, żeby musieli podejmować każdą pracę, a nie oglądali się na innych. Potem wydalenie imamów, zamknięcie medres, cofnięcie nielegalnych, a legalnym danie kilku lat na pełne zeuropeizowanie, najlepiej przez przejście na chrześcijaństwo. Nie obejdzie się bez przymusu, wprowadzenia kary śmierci, ale Europa jest w sytuacji pacjenta z rozległym rakiem i bez noża chirurga umrze. Skądinąd nawet z tym nożem rokowania są niepewne. W każdym razie my w Polsce musimy być przygotowani na wielką liczbę uchodźców – białych Francuzów, Niemców, Szwedów…
Marcin Wolski
