7 lipca 2021. Na spotkaniu Gliwickiego Klubu Gazety Polskiej oprócz spraw bieżących i zbliżającego się Zjazdu wspomniano historyczną postać Ignacego Semmelweisa /1818-1865/. Węgier, lekarz – naukowiec, specjalista w chirurgii i położnictwa, prekursor antyseptyki wykazał w 1847 roku identyczność gorączki połogowej i zakażenia krwi. Wnioskował na podstawie różnic śmiertelności kobiet w dwóch oddziałach klinicznych, z których w jednym pracowali lekarze i studenci, a po sekcjach zmarłych na gorączkę połogową, nie myjąc rąk badali kobiety. Śmiertelność w tym oddziale była 2-3x większa. Drugą przesłanką była śmierć kolegi lekarza, który po skaleczeniu się skalpelem na sekcji zwłok, zmarł z objawami gorączki połogowej. Nieznany był tylko nośnik tego „jadu trupiego”. W tym czasie w środowiskach medycznych nie było jeszcze pojęcia o drobnoustrojach septycznych.
Semmelweis wprowadził zasadę gruntownego mycia rąk w roztworze chlorku przed każdym badaniem kobiety, w prowadzonym przez siebie oddziałem położniczym w Wiedniu. Śmiertelność kobiet w jego oddziale spadła z 16% do 1% .Genialne odkrycie naukowe nie zostało przyjęte przez pyszne swoją sławą niemieckie środowiska medyczne. Kpiono i wyśmiewano „czyścioszka”. Tylko w Budapeszcie i w całych Węgrzech przyjęto te zasady. Dopiero 30 lat później, w 1877, gdy angielski chirurg Joseph Lister wprowadził mycie rąk kwasem karbolowym, antyseptyka zaczęła rozpowszechniać się wśród chirurgów na całym świecie.
J.Ś.
